John (61) raakte 3 jaar geleden zijn huis kwijt door een scheiding. Sindsdien zwerft hij rond en slaapt hij op de bank bij familie en vrienden. Inmiddels heeft hij de sleutel van zijn nieuwe woning in Leeghwaterhof, een seniorencomplex in Almere. Na jaren van afhankelijkheid heeft hij eindelijk weer een eigen plek.
“Drie jaar geleden stortte mijn wereld in. Mijn huwelijk van 20 jaar eindigde plotseling. Daarmee verloor ik niet alleen mijn partner, maar ook mijn thuis. Mijn ex en zoon bleven in ons huis wonen. Ik moest op zoek naar een nieuw thuis. Het was een zware tijd. Zonder een vaste woonplek. Ik verhuisde van de ene tijdelijke oplossing naar de andere. Eerst woonde ik bij mijn zus in Amsterdam, daarna een half jaar in de woning van een vriend die zelf op de camping zat. Ik stond wel ingeschreven voor een woning, maar het lukte maar niet om iets voor vast te vinden."
De opluchting en blijdschap die ik voelde, was onbeschrijflijk.
“In januari 2022 vond ik eindelijk iets meer vastigheid. Een koophuis in Almere stond tijdelijk leeg en dat kon ik huren. Helaas bleek dit maar voor een jaar en moest ik weer op zoek naar iets anders. Ik vond uiteindelijk onderdak bij mijn kinderen. Hoewel ze me met open armen ontvingen, voelde ik me toch bezwaard. Ik was een inbreuk op hun privacy en dat voelde niet goed. Mijn jongste dochter had net haar eigen plekje toen ik bij haar introk. Ze zijn ontzettend lief, maar ik merkte dat mijn aanwezigheid hen belastte. Het is geen fijn gevoel om te weten dat je je kinderen in hun eigen huis in de weg zit.”
“Het afgelopen jaar heb ik hard gezocht naar een eigen woning. Iedere dag keek ik op DAK. Mijn gezondheid maakte de zoektocht nog moeilijker. Ik heb zware COPD, waardoor ik een gelijkvloerse woning nodig heb. Maar ook met een medische urgentie ben je niet direct aan de beurt."
"Begin dit jaar lachte het leven me eindelijk weer toe. Dankzij mijn lange inschrijfduur kwam ik in aanmerking voor een seniorenwoning in Leeghwaterhof. De opluchting en blijdschap die ik voelde, was onbeschrijflijk. Ik wil niet afhankelijk zijn van anderen en vooral niet van mijn kinderen. Het is een omgekeerde wereld: als vader hoor ik voor mijn kinderen te zorgen, niet andersom.”
“De sleutel van mijn huurwoning in Leeghwaterhof krijg ik eind juni. Dan gaat de vlag uit! Ik kan niet wachten om de vloer en gordijnen te bestellen. En om mijn nieuwe thuis in te richten. Na mijn scheiding heb ik niets meegenomen. Van mijn ex-schoonmoeder, die onlangs overleed, mocht ik alle meubels hebben. Ik kijk echt uit naar een nieuwe start in Leeghwaterhof. Het idee dat er activiteiten worden georganiseerd en dat ik contact kan leggen met andere bewoners, vind ik fijn. Een gevoel van ergens bij horen en saamhorigheid is iets wat ik mis. Hoewel mijn familie in Almere woont, voel ik me toch vaak eenzaam. Mensen leren kennen, samen iets ondernemen of gewoon een afspraak hebben, lijkt me heerlijk.”
“De afgelopen jaren heb ik veel verloren: mijn huwelijk, mijn huis, een goede vriend die plotseling overleed. Maar ik heb ook veel geleerd. Over de kracht van familie bijvoorbeeld. Mijn kinderen hebben me opgevangen toen ik het keihard nodig had. Daar ben ik ze eeuwig dankbaar voor. Ik tel de dagen af tot ik mijn sleutel krijg. Dan kan ik echt beginnen met mijn nieuwe leven. Een leven waarin ik eindelijk weer mijn eigen thuis heb.”
De Almeerse Waterwijk vergrijst. Bewoners willen er graag blijven wonen. Vanuit die behoefte ontstond een burgerinitiatief in de wijk. Met de bouw van de 56 seniorenappartementen in Leeghwaterhof komt de Alliantie aan de vraag tegemoet. Leeghwaterhof heeft een gezamenlijke ontmoetingsruimte met terras. Hier kunnen activiteiten en bijeenkomsten voor en door bewoners plaatsvinden. Veel activiteiten zullen ook voor direct omwonenden zijn, zodat er ook verbinding met de buurt ontstaat.